Zo na vier maanden zit het er op... Afgelopen zaterdag zijn we na een lange vlucht weer in Nederland aangekomen. Wel even wennen hoor die lage temperaturen! We hebben echt een fantastische reis
gemaakt en kijken terug op een hele mooie ervaring! De 6 landen die we bezocht hebben waren heel verschillend en daardoor een goede combinatie. Azië was nieuw voor ons en is heel goed bevallen.
Australië en Nieuw-Zeeland blijven mooie landen en zijn groot genoeg om nog eens te bezoeken... Het weekje Fiji tussendoor en de laatste week op Kapas eiland waren heerlijk om even bij te tanken. We
hebben de site met veel plezier bijgehouden en vonden het erg leuk om jullie reacties te lezen. Als we internet hadden keken we altijd eerst even of er nog nieuwe reacties waren! De statistieken van
onze reis op een rij: Reisduur: 4 maanden, oftewel 17,5 week, of 123 dagen Bezochte landen: 6 Vluchten: 17 Vlieguren: 65,5 uur Aantal keer op een luchthaven: 29 Aantal verschillende luchthavens: 14
Km door de lucht: 48986 Immigratieformulieren: 10 Stempels in paspoort: 18 Taxi's / shuttlebusjes: 51 Fietstaxi's: 2 Busritten: 12 Treinritten: 8 Boottochten: 10 Hotels: 22 Campings: 48 Kilometers
met camper: 9472 km Aantal keer getankt: 23 Flessen zonnebrand: 5 Hoogste temperatuur 42 graden Laagste temperatuur 6 graden Foto's: +/- 7000 (we hebben dus nog wat te doen...) Wie weet tot een
volgende reis... Frank & Judith
Zoals we in ons vorige bericht als schreven zijn we vorige week woensdag aangekomen op Kapas eiland, de laatste bestemming van onze reis. Nog even een korte terugblik... Pulau Kapas, of beter gezegd
katoen eiland, staat bekend om zijn witte stranden, relaxte omgeving, mooie koralen en ongerepte jungle. Het eiland van 1 bij 2 km ligt ongeveer 6 km varen vanuit Marang aan de Oostkust van Maleisië.
Er zijn slechts een paar resorts op het eiland en wij verbleven in Kapas Turtle Valley, gerund door Peter en Sylvia. Zij zijn zes jaar geleden vanuit Nederland vertrokken en hebben een stuk strand
met jungle gekocht om daar een resort te beginnen. Omdat het nog voorseizoen is, was het erg rustig en hadden we vaak het strand voor onszelf. Ook 's avonds in het restaurant waren er meestal maar
een paar gasten, één keer waren we zelfs alleen en mochten zeggen wat we wilden eten. Sylvia kan geweldig koken en we kregen iedere avond dan ook heerlijke gerechten op tafel (we konden meestal
kiezen uit 3 gerechten). We hebben onder andere zeetong, zeebaars, gamba's, sirloin steak en indiase kip op, wat een verwennerij! Verder was het heerlijk relaxen in de loungehoek, waar we nog
gezellig met andere reizigers hebben gezeten. De meeste dagen die we op Kapas waren hebben we aan het strand door gebracht. Het was dan ook prachtig weer. Na een lekker ontbijtje handdoek en boek mee
en naar het strand. Het water was helder en we konden er prima snorkelen. Na onze eerste snorkeltripje hadden we 'Nemo' al gevonden, verstopt onder mooi zacht koraal. We wilden graag gaan duiken en
zijn 'over de heuvel' gegaan naar het hoofdstand om daar bij de duikschool een duiktrip te regelen voor maandag. Omdat onze laatste duik al ruim vier jaar geleden was zouden we dan eerst een
opfrisduik doen vanaf het strand en daarna naar de Coral garden tegenover Gemia eiland voor een begeleide duik. In de loop van het weekend sloeg het weer helaas om en de golven werden wat hoger... De
golven waren op open zee zo rond de vier meter en daardoor veranderde het heldere water al snel in troebel water en was het zicht in plaats van 15 tot 20 meter nog maar zo'n 1,5 meter. De duiktrip
van maandag werd geannuleerd en verschoven naar dinsdag. Omdat de golven alleen maar hoger werden en het ook te gevaarlijk werd om te duiken, ook dinsdag geen duiktrip. Balen, want ook in de andere
landen is dat er niet van gekomen. Gelukkig hebben we de eerste dagen wel kunnen snorkelen en veel mooie vissen en koraal gezien! Dinsdag hebben we nog een poging gedaan om een kayaktochtje te maken,
maar dit leverde Judith pijnlijke en blauwe scheenbenen op... De golven waren toch net iets te sterk om de kayak door de branding te krijgen. Daarom de laatste twee dagen nog maar van het zonnetje
genoten. Woensdag nog naar de andere kant van het eiland gelopen over mooie ongerepte stranden. Het zicht onder water was nog steeds slecht dus wel wat gesnorkeld maar niet meer veel gezien. Kortom,
we hebben een superweek gehad, zeker door ons verblijf in Kapas Turtle Valley, het kleinschalige resort met zijn gezellige en gastvrije staff en het mooie eiland. Een mooie afsluiting van onze reis
van 4 maanden! Donderdag zat ons verblijf op Kapas eiland erop. Rond half 10 werden we opgehaald door onze 'watertaxi' die ons na nog wat andere mensen te hebben opgepikt weer naar Marang heeft
gebracht. Vervolgens zijn we vanuit Kuala Terengganu naar Kuala Lumpur gevlogen en inmiddels zijn we na een tweede vlucht weer in Singapore aangekomen. Omdat we vier vluchten op 1 dag wel erg veel
vonden blijven we nog een dag in Singapore voordat we vanavond weer naar huis vliegen. We verblijven nu in Hangout @ Mount Emily, het hotel waar we onze reis ook begonnen zijn... Tot snel allemaal!
Frank &Judith
We zijn nu al weer bijna twee weken in Maleisië en hebben veel gezien en beleefd. We laten jullie graag meereizen door dit land van lekker eten, mooie natuur, lange busritten en hurktoiletten zonder
papier... Kuching is de hoofdstad van de deelstaat Sarawak op Borneo. We hebben hier vorige week dinsdag op het gemak rondgekeken. Het is een leuke en gezellige stad met een lange boulevard die langs
de Sarawak rivier loopt. Met kleurrijke, houten taxibootjes kan je voor een paar cent naar de overkant. Natuurlijk zijn we ook door Chinatown gelopen en hebben als echte toeristen ook wat
souvenirwinkels bezocht. In Kuching verbleven we in het Limetree hotel voor 4 nachten. Een modern hotel met prima bedden en een heerlijk ontbijt! Bij de lokale eettentjes kan je hier heerlijk eten,
soms wel wat pittig... Voor woensdag hadden we vervoer geregeld naar het Bako Nationaal park. Helaas regende het 's morgens hard en onophoudelijk. De zee was ook te ruw om met een bootje naar het
park te gaan. Daarom hebben we dit een dag uitgesteld. In plaats daarvan zijn we naar Sarawak Cultural Village gegaan. Dit is een soort openluchtmuseum waar huizen van diverse stammen die hier leven
zijn nagebouwd. Hier laat men zien hoe de mensen leven. Natuurlijk was er ook een dansvoorstelling waar we toch ook maar even zijn gaan kijken, daar zaten we lekker droog. Na een heerlijk bord nasi
zijn we verder gegaan naar het Semengoh Wildlife Centre. Hier leven orang oetangs die zijn gered van gevangenschap. Het is een groot bos, waar je als je geluk hebt deze apen kunt zien. Wij hadden
mazzel, direct bij aankomst zagen we al twee van deze bijzondere dieren in de boom slingeren. Wat een beesten zeg, het zijn net mensen! Echt super om orang oetangs in het wild te zien! 's Avonds
bleek dat er door de stad en ook door de straat bij het hotel een Chinese optocht was. Deze vindt maar een keer per 3 jaar plaats. Men had flink uitgepakt, grote wagens met fakkels, veeeeeeel mensen
en natuurlijk de Chinese draken en vuurwerk. De optocht duurde zeker 2 uur. Wel bijzonder om mee te maken. Aan de straat hebben we intussen gegeten bij een eetgelegenheid tussen de lokale bevolking.
We hebben geen idee wat we allemaal hebben gegeten, maar het was lekker. Toen we donderdag wakker werden regende het weer, maar niet zo hard. Omdat het de laatste dag op Borneo was besloten om toch
naar het Bako Nationaal Park te gaan. Eerst met een busje naar Kampong Bako gebracht om hier over te stappen op een bootje dat ons naar het reservaat zou brengen. In het bootje voelde het een beetje
als Expeditie Robinson, met een klein bootje langs de mangroven, regenwoud en stranden. In het park hebben we een tocht midden door de jungle gelopen. We zagen al snel een neusaap door de bomen
slingeren. Na de nodige foto's hebben we de tocht verder gelopen. Deze liep over een pad van modder, stenen en boomwortels naar een verlaten strandje. We moesten behoorlijk klimmen en klauteren en
door warmte en hoge luchtvochtigheid was het zweten geblazen! Aangekomen bij het strand zagen we een wild zwijn, een bijzonder lelijk beest dat best dichtbij kwam. Toen we weer terug de jungle in
gingen hoorden we van een gids dat het zwijn twee dagen eerder nog iemand in zijn arm had gebeten en dat je op moest passen! Nadat we terug waren bij de centrale post en hadden afgevinkt dat we heel
terug waren gekomen hebben we gegeten en nog wat korte tochtjes in het park gedaan. We kwamen langstaart makaken tegen en een wild zwijn met 6 kleintjes. Ook zagen we nog een aantal neusapen. Om een
uur of drie zouden we bij het strand worden opgehaald, maar omdat ons bootje nergens te bekennen was hebben we samen met twee Engelsen een ander bootje genomen. Om een uur of half 5 weer moe maar
voldaan terug bij het hotel, waar we 's avonds op het dakterras heerlijk hebben gegeten. Vrijdagochtend vertrokken richting de luchthaven van Kuching en na een vlucht van anderhalf uur veilig
aangekomen in Kuala Lumpur. Hier hadden we nog een busrit naar de stad voor de boeg en daarna nog een taxiritje naar het hotel. Het hotel was erg hip, maar lag een beetje in de verkeerde wijk...
Zaterdag met de skytrain naar het stadcentrum geweest. Het was een warme dag en wij vonden Kuala Lumpur niet echt geweldig. Zeker niet omdat we door twee politieagenten ook nog eens de verkeerde kant
op werden gestuurd... We hebben een poos rondgekeken in Central Market, een groot overdekte markt met veel souvenirwinkeltjes en eettentjes uit allerlei windstreken, zo was er een Chinese hoek, een
Indiase hoek en een hoek met veel rommel... Daarna nog een rondje gedaan door Chinatown, leuk om eens rond te kijken en alle geuren van de eettentjes op te snuiven. Zondag zijn we met de bus van
Kuala Lumpur naar de Cameron Highlands gereisd. Dit is een gebied in de hooglanden van Maleisië en heeft vanwege het gunstige klimaat veel theeplantages. We zouden de bus van half 11 vanuit het
stadscentrum hebben en daarom om op tijd bepakt en bezakt bij het hotel vertrokken. De rit duurde zo'n 4,5 uur en was vrij comfortabel. Aangekomen in het plaatsje Tanah Rata hebben we eerst een toer
geboekt voor de volgende dag. Daarna ingechekt in het hotel en een hapje gegeten. Maandag zijn we rond half 10 opgehaald voor onze toer door langs de theeplantages, een jungletrack in het 'mossy
forest' en naar het hoogste punt van de Cameron Highlands. We gingen met een minibusje, wat helemaal vol zat met 14 mensen. Wij zaten voorin naast de chauffeur, lekker knus zeg maar! Ondanks dat was
het een leuke toer door een mooi gebied. Vooral de track door de jungle was erg leuk, Vooraf was duidelijk aangegeven dat je goede schoenen aan moest omdat het een pittige tocht was over drassige
ondergrond. Voor veel Aziatische toeristen was dat blijkbaar toch niet helemaal duidelijk aangezien ze op slippertjes of nette schoenen kwamen... Dinsdag 20 maart, Frank zijn verjaardag! Iedereen
bedankt voor de sms-jes, mailtjes, hallmarkkaartjes en berichtjes op de site! Vandaag stond de rit naar de Oostkust van Maleisië op het programma. Na 5,5 uur in een minibusje, twee taxiritten en een
busrit van 1,5 uur aan het eind van de middag aangekomen in Kuala Terengganu. Een dag over hobbelige wegen en dankzij de chauffeurs niet altijd even comfortabel... 's Avonds uit eten om Frank zijn
verjaardag te vieren, ook hadden we wel een biertje verdiend na zo'n lange dag. Omdat het een behoorlijk Islamitische streek is viel dat echter tegen... er werd namelijk geen alcohol geserveerd...
Woensdagochtend nog even in Kuala Terengganu rondgekeken. Vooral de overdekte markt was leuk om rond te kijken en de vele geuren van fruit, groenten, vis, kruiden en specerijen op te snuiven. Daarna
met de taxi richting Marang van waaruit we met een bootje naar Kapas eiland zijn gebracht. Kapas eiland is onze laatste bestemming van de reis voordat we weer naar Nederland komen. Het is een klein
eilandje met witte stranden en helder water. We verblijven op een klein resort van Nederlandse eigenaren aan een privé strand en er zijn maar 6 bungalows: Kapas Turtle Valley. Heerlijk rustig en
helemaal geweldig om hier de laatste week nog even te relaxen en van het mooie weer te genieten! In ons volgende verslag meer over ons verblijf op dit mooie eiland! Frank en Judith
Wij zijn inmiddels aangekomen in Kuching op Borneo dus het is de hoogste tijd voor een terugblik op onze laatste week in Nieuw-Zeeland. De twee dagen in de Bay of Islands waren heerlijk. De zon
scheen, dus we zijn langs het strand naar het centrum van Paihia gelopen. Hier hebben we een boot genomen naar Russell, een klein plaatsje. Daar aangekomen eerst een kop cappucino op het terras
gedronken. We hebben rondgekeken, maar Russell bleek wat kleiner dan we dachten... dus het was een klein rondje en toen weer terug met de boot naar Paihia. Hier verder een luie dag gehouden. Maandag
zijn we na een tussenstop in Whangarei doorgereden naar Leigh. Hier heeft Frank in 2000 drie maanden stage gelopen bij het Marine laboratorium bij Goat Island. En als je dan toch in de buurt bent is
dat een goede reden om even langs te gaan. Het lab waar Frank toen drie maanden heeft gewoond en gestudeerd is inmiddels veranderd in een hypermodern marien biologisch onderzoeks- en
discoverycentrum. We wilden bij Goat Island graag duiken en op de nabij gelegen camping staan, maar het bleek die week 'Marine Week' te zijn, een soort waterweek voor alle lagere en middelbare
scholen. Op zich heel leuk natuurlijk, maar dat betekent dat bussen vol met schoolkinderen erop uit gaan om te gaan snorkelen, duiken en in de praktijk te leren over het leven in het water en ook op
de campings verblijven. Dus helaas ging ons plan niet door en zijn we naar de camping bij Pakiri beach gegaan. Ook zeker niet verkeerd, aan een mooi strand. De volgende dag was het bewolkt en fris.
We hebben nog wel even op het strand bij Pakiri gekeken maar het was te koud om te gaan liggen. We hebben nog wel een bezoek gebracht aan het discoverycentrum bij Goat Island. Erg interessant en
Frank heeft nog met één van de medewerkers staan praten. Zij kende veel oud studenten uit de tijd dat Frank hier stage heeft gelopen, die nog regelmatig bij het lab langskomen en zou de groeten doen.
Het lab zelf was niet meer vrij toegankelijk. Ondanks dat er veel veranderd was en we geen oude bekenden tegen zijn gekomen toch leuk om hier weer eens rond te kijken! Hierna doorgereden naar Waiwera
waar we op een oude camping stonden. De camping was niks, maar lag naast een complex met allemaal thermale baden en hot springs. Er was zelfs een groot bad waar je een film kon kijken. Hier hebben we
heerlijk een paar uur geweekt en daarna fish and chips gegeten, lekker om een keer niet te koken! Woensdag zijn we naar het schiereiland Coromandel gereden. Dit is een prachtig gebied met veel
kronkelwegen langs de kust en door de bergen. Onderweg heb je mooie uitzichten op de groene heuvels, baaien en witte stranden. Helaas was het regenachtig dus het zag er toch wat somber uit. We hebben
de nacht doorgebracht in Coromandel town. Donderdag hebben we onze weg vervolgd door de Coromandel naar Hot Water Beach waar we op een hele mooie camping hebben gestaan. Onderweg hebben we nog
rondgekeken in Whitianga, een gezellig stadje. Gelukkig scheen vrijdagmorgen de zon en zijn we naar Hahei gegaan. Hier zijn we via een tocht van drie kwartier door het bos naar de Cathedral Cove
gelopen. Dit is een natuurlijk gevormde koepel aan het strand. We hebben deze tocht 6 jaar terug ook gelopen en het blijft mooi! Hierna zijn we naar het strand in Hahei gegaan en hebben daar een
geluncht en in de zon gelegen. Na een uurtje te zijn gezandstraald weer verder gegaan. Uiteindelijk hebben we in Waihi Beach een camping gezocht voor de laatste nacht in de camper. Zaterdagmorgen
konden we hier rustig de camper opruimen en schoonmaken. Rond 11 uur vertrokken voor de laatste kilometers in NZ, vandaag namelijk de camper weer inleveren. We hebben op het gemak rondgekeken in
Mount Maunganui waar we heerlijk hebben geluncht en nog wat hebben geshopt. Ook is Frank nog naar de kapper geweest, dat was wel weer eens nodig ;-) Aan het einde van de middag hebben we de camper
ingeleverd in Tauranga waar we ook nog een overnachting hadden. Omdat er nog vier gasten waren en alle bedden in het appartement bezet waren, mochten we nog een nachtje in een camper slapen. Eerst de
camper uitgeruimd en de tassen weer eens ingepakt. Na een gezellige avond met de andere gasten toch maar redelijk op tijd naar bed. We werden zondag namelijk al om 05.15 uur opgehaald voor de shuttle
naar Auckland. We waren dan ook ruim op tijd op de luchthaven aangezien we pas om kwart voor 1 hoefden te vliegen... Na een korte tussenstop in Melbourne zijn we uiteindelijk om half 10 's avonds in
Singapore aangekomen. Voor ons was het eigenlijk al half 3 's nachts, en na zoveel uur wachten en vliegen en een kort nachtje waren we allebei behoorlijk gaar. Dus lekker douchen, roomservice besteld
en naar bed. Gisteren zijn we met Air Asia vanuit Singapore naar Kuching gevlogen. Kuching is de hoofdstad van de provincie Sarawak op Borneo. We blijven hier een kleine week voordat we naar het
vaste land van Maleisie vliegen voor het laatste deel van onze reis. We zijn benieuwd wat we de komende weken gaan zien en beleven, we hebben er zin in! Nieuw Zeeland was in ieder geval fantastisch
en de vier weken daar zijn echt voorbij gevlogen! Wie weet gaan we nog eens terug.... Frank & Judith
Bedankt weer voor jullie reacties op onze website en voor jullie mailtjes, blijft leuk! Na ons vorige verhaal weer even terug in de tijd. Woensdag 22 februari hebben we de 'Forgotten World Highway'
van Taumarunui naar Stratford gereden. Een mooie rit door een groen heuvellandschap, smalle weggetjes met in totaal 14 enkelbaans bruggetjes, door een prachtige vallei en waarbij je door dorpjes komt
waar je terug in de tijd lijkt te gaan. Wat alleen jammer was dat het 's ochtends is gaan regenen en de rest van de dag niet meer is opgehouden. Nou ja, we waren onderweg naar Mount Taranaki om daar
een lang weekend bij Craig en Liz door te brengen en dat vooruitzicht maakte veel goed. Voor degenen die niet weten wie dit zijn even een korte toelichting: Craig en Liz zijn vrienden uit
Nieuw-Zeeland die we al bijna 14 jaar kennen. Frank heeft Craig tijdens vakantiewerk bij de uienfabriek in Baarland leren kennen en sinds die tijd zijn we contact blijven houden en gaan we zo eens in
de 3 jaar bij elkaar op bezoek... Na jarenlang om de wereld te hebben gereisd en gesurfd wonen ze nu sinds 7 jaar in Rahotu aan de 'Surf Highway 45', een paar honderd meter van de oceaan, met zicht
op Mount Taranaki, je kan het slechter treffen! Donderdagochtend vanuit Stratford vertrokken naar Opunake, hier was Americarna aan de gang, een rit met meer dan 500 oude Amerikaanse auto's, leuk om
te zien! Hierna doorgereden naar Rahotu waar we in de loop van de middag bij Craig, Liz en hun twee kinderen Harrison en Leah aankwamen. Na ruim 3,5 jaar super om elkaar weer eens te zien. Leah is
nog maar anderhalf en haar hadden we nog nooit gezien. Harrison is bijna 6, de laatste keer was hij 2,5 en hij kon ons niet meer helemaal herinneren. De verlegenheid was gelukkig snel over. Onder het
genot van een drankje heel de avond bijgepraat en lekker gebarbecued. En tja, hoe moet je verder allemaal beschrijven wat we gedaan hebben, eigenlijk te veel om op te noemen. We waren eigenlijk van
plan om maandag weer verder te gaan, maar uiteindelijk zijn we 6 dagen gebleven. Craig had van alles bedacht en de dagen zaten goed vol. Craig moest vrijdag nog werken, dus vrijdag vooral bij hun
thuis gerelaxed, in de tuin gezeten en met Liz en de kinderen op pad. We zijn zaterdag naar een zwembad geweest, hebben in een rivier gezwommen, langs vrienden geweest en 's middags de camper
ingepakt om een nacht aan het strand te gaan kamperen. Ook Craig en Liz hebben een camper, maar daar paste niet alles in dus ook nog de auto mee, met daarin twee surfplanken, een crossmotor, een
rugbybal, bodyboard, de hond, een kajak op het dak en gaan! Op ongeveer een half uur van hun huis aan het strand de camper geparkeerd en heerlijk aan het strand gelegen, op de rivier gekajakt,
gezwommen, gegeten en vooral ook gedronken, dat kunnen ze namelijk goed in Nieuw-Zeeland! Later kwamen er nog meer vrienden met hun campers en hebben we tot laat bij het kampvuur gezeten. Zondag niet
veel anders dan zaterdag, na een kort nachtje eerst maar eens zwemmen in een ijskoude rivier om wakker te worden... poeh, dat was toch wel erg koud! Na nog wat te hebben gesurft (wij keken toe...),
gekajakt en in de zon te hebben gelegen nog naar Harrison gekeken die op z'n crossmotor aan het rondscheuren was, bijna 6 en dan al een crossmotor, moet kunnen! Aan het eind van de middag terug naar
huis en gebarbecued. Voor maandag en dinsdag was het plan om een tocht van 2 dagen te lopen in het Mount Taranaki Nationaal Park, dus 's avonds alvast de rugtassen gepakt. Maandagmiddag zijn we samen
met Craig en Harrison richting de bergen gereden. Eerst nog wat proviand ingeslagen, je moet toch ook (veel) eten en (veel) drinken tijdens zo'n tocht... de rugtassen waren hierdoor wel wat zwaar. De
tocht (Mangorei track) naar de Pouakai hut op 1200 meter hoogte duurde zo'n 2,5 uur en was behoorlijk pittig omdat je alleen maar omhoog liep en veel moest klimmen. Het was echter de moeite waard!
Het uitzicht vanuit de hut was geweldig, vooral op de top van Mount Taranaki en we hadden heel de dag mooi weer! In eerste instantie hadden we de 16 persoonshut voor onszelf, later kwam George ook
nog binnen, een Amerikaanse Egyptenaar die een tocht van 5 dagen liep. De avond en nacht waren vooral erg gezellig. Na ons avondeten bij de openhaard (2 hele kippen en noodles) hebben we tot diep in
de nacht Monopoly gespeeld. Omdat vooral Craig erg hard snurkte helaas weinig geslapen... De volgende ochtend na een stevig ontbijt rond half 11 weer vertrokken. Helaas regende het heel de weg terug
naar beneden. Nou ja, de rugzakken waren gelukkig een stuk lichter. Na 2,5 uur dalen over toch wel slecht pad rond 1 uur bij de auto aangekomen. Tijd voor een "lichte" lunch bij Craig's favoriete
curry restaurant, behoorlijk pittig dus! Terug in Rohotu nog even kennis gemaakt met de moeder van Craig. 's Avonds foto's gekeken van onze reis en de vele reizen die Craig & Liz hebben gemaakt.
Woensdagochtend was het dan toch echt weer tijd om verder te gaan en afscheid te nemen. Wie weet wanneer we elkaar weer zien. Na dikke knuffels weer op pad met de camper. Erg speciaal om 6 dagen mee
te kijken in het dagelijkse Nieuw-Zeelandse leven; naast werken vooral actief buiten bezig zijn, kamperen en lekker eten en drinken! Omdat we deze keer op het Noordereiland blijven, hebben we nog
ruim de tijd voor een rit naar het Noorden, Bay of Islands en via de Coromandal weer terug naar Tauranga. Na boodschappen te hebben gedaan in New Plymouth een flink stuk gereden richting Te Kuiti,
waar we overnacht hebben. De volgende dag hebben we de Waitomo Caves bezocht. Een indrukwekkend grottenstelsel waar je na een wandeling eindigt met een boottochtje onderdoor duizenden gloeiwormen.
Heeeel erg gaaf! Hierna nog een bezoek gebracht aan de Bridal Veil watervallen en Raglan, dé surfplek van Nieuw-Zeeland! Vrijdag hebben we een lange dag achter het stuur gezeten en zijn we via
Auckland naar Matakohe gereden. De wegen zijn hier trouwens redelijk slecht en om de 5 - 10 kilometer wordt er wel aan de weg gewerkt. Ook door de vele bochten, heuvels en bergen ben je toch al snel
een paar uur verder. Gisteren zijn we vanuit Matakohe vertrokken langs de westkust van het Northland, deze route maakt onderdeel uit van de Twin Coast Discovery Highway. Je rijdt hier door een groot
gebied met veel Kauribomen. Uiteraard een bezoekje gebracht aan Tane Mahuta, de reus onder de Kauribomen van 51,5 meter hoog en een omtrek van 13,77 meter, dan ben je maar klein... Er waren de
afgelopen dagen al voorpellingen voor slecht weer voor zaterdag maar gelukkig viel dat bij ons mee. Wel veel regen en rukwinden. In het midden en zuidelijke deel van het Noordereiland was er
behoorlijk veel schade door de storm. Uiteindelijk zijn we doorgereden naar de Bay of Islands en staan nu op een camping in Paihia waar we 2 nachten blijven. Toevallig de camping waar we 6 jaar
geleden ook hebben gestaan. Vandaag gaan we de Bay of Islands verkennen, waarschijnlijk een boottochtje en nog aan het strand liggen. Het weer is goed, dus dat moet hier helemaal goedkomen. We zijn
inmiddels alweer aan de 4e en laatste maand van onze reis begonnen, het gaat opschieten, maar nog genoeg om van te genieten. Nog een week in Nieuw-Zeeland en dan nog 3 weken Maleisie. Tot ons
volgende verhaal! Frank & Judith
Afgelopen maandag hebben we onder slechte omstandigheden de Tongariro Crossing gedaan. Dit vinden wij toch een apart verslag waard, dus daarom weer een verhaal vanuit Nieuw-Zeeland...
De Tongariro Crossing is een tocht van 19,6 km. Hij staat bekend als één van de mooiste dagtochten van Nieuw-Zeeland en staat ook op de Unesco Werelderfgoedlijst. Onze normale omstandigheden is het
een redelijk pittige tocht. Hij voert over vulkanisch terrein van 1100 meter hoogte naar 1900 m en weer terug naar beneden waar je eindigt op ongeveer 800 m hoogte. Je loopt hierbij over lavasteen,
langs kraterranden en moet soms flink steile stukken overbruggen.
Zondag zijn we vanuit Foxton naar het National Park Tongariro gereden. Daar hebben we eerst bij het informatiecentrum geïnformeerd wat de weersvoorspellingen waren voor maandag. Het zag er toen
redelijk uit, pas in de loop van de middag werd regen verwacht. De man daar adviseerde ons om de tocht maandag te gaan doen. De dagen erna zou het weer in ieder geval niet beter worden. Zo gezegd,
zo gedaan...
Zondagavond brood klaargemaakt, tassen ingepakt en op tijd naar bed. We hadden transport geregeld vanaf onze camping in Whakapapa. Om 7 uur 's ochtends zijn we opgehaald, waarna we naar het
beginpunt van de tocht zijn gebracht. Hier kregen we informatie over de tocht en over de weersverwachting... die was toch een stuk minder rooskleurig dan de dag daarvoor. Het beloofde een natte dag
te worden met regen, wind, kou en misschien onweer. Ondanks deze voorspelling toch besloten om ervoor te gaan. Het is alpengebied en een voorspelling zegt niet zoveel aangezien het weer snel kan
veranderen!
Om kwart voor 8 zijn we redelijk droog begonnen en de eerste paar kilometer waren goed te doen. Een paar klimmetjes en af en toe wat glibberige stukken. Het landschap waar we liepen was nog
redelijk vlak en het zicht was op wat mistflarden na prima.
Na een uurtje begon het helaas helemaal dicht te trekken en te regenen. Judith had een regenjas bij zich en Frank een waterafstotend jack die we gelijk aandeden. Helaas hadden we geen regenbroek.
Maar goed, na een tijdje stopte de regen en door de wind was onze broek snel weer redelijk droog.
Vlak voor het echte klimmen begon was er nog een punt met toiletten, waarna er pas na 9 km weer wc's zouden zijn. Hier natuurlijk nog even gebruik van gemaakt en na een banaan en boterham aan de
echte klim begonnen. Nou hebben we de afgelopen maanden behoorlijk wat gelopen, maar dit was toch even wat anders. Met behulp van een wandelstok zijn we omhoog geklommen, om de 100 meter moesten we
naar adem happend en met een rood aangelopen hoofd toch even stoppen om bij te komen. Dat viel tegen! Na ruim een half uur het steilste stuk overwonnen werd het zicht steeds minder, begon het
harder te waaien en werd het koud! Nog even doorzetten tot we bij een redelijk vlak plateau aankwamen. Hier begon het serieus te regenen. Wat een weer, diverse mensen haakten dan ook af en zijn
teruggelopen naar het begin. Wij wilden ons niet laten kennen en na wat gegeten en gedronken te hebben voor nieuwe energie weer verder...
Gelukkig werd het op den duur weer wat droger en kwamen we bij een open vlakte aan. Het was ook even wat minder mistig, dat zag er mooi uit! Na deze vlakte zouden we bij het zwaarste stuk aankomen,
namelijk de beklimming van de krater waarna we bij de Emerald Lakes zouden uitkomen. Vanuit het niks trok het weer dicht, dus de routepaaltjes volgend richting de volgende klim. Deze was inderdaad
nog wat pittiger en moesten hier echt over de stenen klauteren om verder te komen. Gelukkig ben je niet alleen tijdens zo'n tocht en kan je nog eens met wat medebeklimmers praten. Door de mist
konden we niet zien hoe ver we nog moesten klimmen maar gelukkig waren we toch vrij snel op de top. Hier was het koud, slechts 6 graden en we begonnen het ook wel fris te krijgen. Gelukkig nog een
droog shirt mee met lange mouwen en een korte broek in je nek tegen de koude wind!
De afdaling langs de kraterrand was door de mist niet zo eng, we keken namelijk niet recht naar beneden, wel was het lastig omdat we weggleden in het natte lavasteen. Hier kwam onze wandelstok toch
goed van pas voor wat extra ondersteuning! En wat een geluk, het trok even helemaal open en hadden prachtig zicht op de Emerald Lakes, drie blauwgekleurde zwavelhoudende meren. Hier deden we het
toch allemaal voor! Snel een paar foto's genomen voordat het weer dicht zou trekken. Het volgende stuk is zo'n 4 km afdalen naar de Ketetahihut met wc's. Door de dichte mist hadden we slechts 5 tot
10 meter zicht, heel bijzonder, net of je alleen op de wereld bent. Maar wat hadden we het door onze natte kleren en mist koud, dus na een snelle lunch het tempo wat opgevoerd om het warm te
krijgen.
Na een korte pauze bij de hut zijn we aan het laatste stuk begonnen en doordat het aan deze kant van het gebergte helemaal opentrok warmden we gelukkig een beetje op. We hadden nog een prachtig
zicht op enkele hotsprings voordat we aan de laatste loodjes begonnen, die nog best zwaar bleken... zoals dat hoort bij laatste loodjes. Nog 6,5 km afdalen en door het bos waar geen eind aan leek
te komen. Om half drie bereikten we de parkeerplaats, waar we om 3 uur opgehaald werden.
Wat een mooie maar zware tocht, we hebben er 6 uur en drie kwartier over gedaan en onszelf af en toe voor gek verklaard. Toch hebben we er absoluut geen spijt van en zijn trots op onszelf dat we de
tocht volbracht hebben!
Moe maar voldaan zijn we 's avonds na een warme douche in slaap gevallen. De volgende dag hadden we her en der wel wat spierpijn. Na een kop koffie in Whakapapa hebben we de rest van de dag rustig
aan gedaan, we zijn vanuit het Nationale park naar Taumarunui gereden en hebben al onze natte kleren gewassen. In onze luie stoel konden we heerlijk in de zon zitten.
Wat we daarna allemaal weer beleefd en gedaan hebben lezen jullie in het volgende verhaal!
De foto's volgen binnenkort.
Kia Ora! Hier een bericht vanaf de andere kant van de wereld. We zijn nu alweer een week in een van de mooiste en meest veelzijdige landen van de wereld, Nieuw-Zeeland. Voor Frank alweer de 3e keer,
voor Judith de 2e keer dat we dit land bezoeken! Vorige week zaterdag vroeg vertokken vanuit ons resort in Fiji en na een hobbelige rit en bobbelige vlucht 's middags rond 2 uur aangekomen in
Auckland. Het is hier weer een uurtje later dus het tijdsverschil met NL is nu 12 uur. We werden netjes opgewacht door onze chauffeur en naar onze camperverhuurder Tulip in Tauranga gebracht. Hier
hadden we een gratis overnachting in een appartement. Erg netjes verzorgd en een hartelijk welkom door de Nederlandse eigenaar Xander. Er waren nog meer gasten, Ed en Marianne uit Amsterdam, die de
camper hadden ingeleverd. Onder het genot van fish en chips met een biertje hebben we gezellig zitten praten en reiservaringen uitgewisseld. De volgende ochtend een lekker ontbijtje gegeten en de
camper ingeladen. We mochten veel spullen, zoals zout, wasmiddel e.d. van Ed en Marianne meenemen en dat scheelt toch weer, Zeeuws als we zijn... Daarna nog wat papierwerk en een kop koffie met
Xander en toen op pad. Eerst boodschappen gedaan en toen een camping gezocht in Papamoa Beach, niet ver van Tauranga. Op deze camping hadden we 6 jaar geleden ook gestaan. Het weer was tot dan nog
niet echt geweldig en ook maandag regende het helaas. We zijn eerst naar Mount Maunganui gereden en hebben hier nog even rondgekeken, de tocht rond de berg zelf hebben we vanwege de regen maar even
gelaten voor wat die was. Daarna over de Pacific Coast Highway verder gereden richting Whakatane. Onderweg gestopt bij Kiwiworld, waar de enige echte Zesprikiwi'? vandaan komen. Uiteindelijk een
camping gezocht bij Matata, we stonden op een DOC-camping (Department of Conservation), kost bijna niks en midden in de natuur! De douche werd nog warmgestookt met hout en je kon je was nog op de
ouderwetse manier door de molen halen... De camper, een Ford Transit, bevalt goed en is netjes ingericht. Hij is wel wat kleiner dan die in Australie: makkelijker met rijden, maar we hebben ons hoofd
al een paar keer gestoten. De eerste twee dagen hadden we het steeds wel erg warm tijdens het rijden. Over de stoelen zat een schapenvachtje... toen we die eraf hadden gehaald werd de hitte alleen
maar erger... Bij nadere inspectie bleek dat er stoelverwarming in zat en dat deze al die tijd aanstond... pffff. Dinsdag werden we wakker met een zonnetje, heerlijk! Eerst naar Whakatane gereden en
daarna door het 'Eastland' verder richting Gisborne. Het Oostelijke deel van Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn grote Maori gemeenschap en overal zie je dan ook gemeenschapshuizen met bijbehorend
houtsnijwerk en natuurlijk Maori's! De rit dwars door het Eastland heen was de moeite waard. De natuur is er ruig en je rijdt door bergen, langs rivieren, door bergdalen en dan weer door een groen
heuvellandschap met veel schapen! 's Avonds genoten van verse vis en greenshell mosselen. Gisborne is én de plek waar het als eerste ter wereld licht wordt en ook nog eens de plek waar kapitein James
Cook als eerste Europeaan voet aan wal zette en zo Nieuw-Zeeland op de kaart plaatste. Woensdag zijn we van Gisborne naar Napier gereden, een weg door de bergen met veel kronkels en steile stukken,
daardoor schiet je niet echt op. Wel erg mooi en af en toe zaten we zo hoog dat we door de wolken reden. Onderweg waren we van plan om nog een uurtje te relaxen in heet water bronnen, maar omdat er
net 2 bussen met schoolkinderen aankwam leek ons dat niet echt relaxed.... Op de camping in Napier aangekomen bleek dat er juist dat weekend het Art-Deco festival werd gehouden. Napier staat bekend
om zijn vele Art-Deco gebouwen die, nadat de stad door zware aardbevingen in 1931 was verwoest, zijn herbouwd. Ieder jaar wordt de herbouw gevierd met een festival en zie je veel oude auto's en loopt
iedereen in kleding van toen. Erg leuk om mee te maken! We wilden die middag eigenlijk naar Cape Kidnappers, waar een Jan-van Genten kolonie zit. Doordat het hoog water was konden we hier niet zelf
heen lopen en alleen met een tractor mee... dit kon pas vrij laat of heel vroeg in de ochtend... Niks voor ons en dus naar een camping in Clifton gereden. We stonden op een Reserve-camping aan het
water met alleen wc's en verder geen voorzieningen en helemaal voor niks. Tegenover de camping zat wel een wijnmakerij, Elephant Hill, dus wat doe je dan.... te voet daar naar toe en wijn proeven. Na
een paar glazen nog een flesje gekocht en weer terug naar de camper. In dit hele gebied zijn trouwens veel wijngaarden en boomgaarden. Onderweg zien we veel fruitstalletjes waar we regelmatig stoppen
om vers fruit te kopen. Vrijdag vertrokken richting Palmerston North. De Pacific Coast Highway gaat vanaf Hastings verder als de Classic NZ Wine Trail. Leuk die gethematiseerde routes en makkelijk om
te volgen. Na een tussenstop in Norseville, een dorpje met Noorse invloeden, wat ook goed te zien was aan de bebouwing. Ook vandaag weer mooie landschappen en bergen, waar we deze keer langs reden en
niet door. Omdat heel de dag de zon scheen en ook de voorspellingen voor het weekend goed waren zijn we na een bezoek aan Palmerston North, doorgereden naar Foxton Beach, waar we nu op een camping
staan en 2 nachten blijven. Vandaag, zaterdag een lekker rustig dagje. Uitgeslapen, ontbeten, was gedaan en daarna naar het strand geweest en van het mooie weer genoten. Heerlijk! Morgen rijden we
eerst richting Wanganui en daarna door richting het Tongariro Nationaal park. Hier willen we maandag of dinsdag afhankelijk van het weer de Tongariro Crossing lopen, een pittige tocht van 19,6 km
door vulkanisch gebied en over 3 bergtoppen... Tot het volgende verhaal.
Bula! Oftewel hallo allemaal! Terwijl in Nederland de elfstedenkoorts heerst, zitten wij met temperaturen van 25 - 30 graden aan een koude cocktail...proost! We zijn inmiddels op Fiji en het is weer
tijd voor een korte update van onze reis. Eerst nog een stukje Australie, vanuit Kennett River zijn we via de kustplaatsen Lorne, Torquay en Geelong naar Melbourne gereden. Dit stuk staat bekend om
zijn vele surfstranden en in Torquay had je zelfs een surfcity, een winkelgebied met alleen maar surfwinkeltjes. Geelong was een erg leuke stad met een route van houten beelden door het havengebied.
Donderdagochtend het laatste stukje naar Melbourne gereden en na een lange zoektocht naar een parkeerplaats de stad in gegaan. Het is een drukke, gezellige stad met veel straatkunst. We hebben een
rondrit gemaakt met een toeristentram. 's Avonds was het toch echt tijd om onze tassen weer in te pakken en de camper op te ruimen... de tijd gaat echt snel, Australie zit er al weer op, tijd voor
het volgende land. Nadat we vrijdag onze camper hebben ingeleverd, zijn we naar Auckland gevlogen en zaterdag doorgevlogen naar Fiji. Nadat we op de luchthaven zijn begroet met een schelpenketting
hebben we een tranfer van ruim 2 uur naar het Uprising Beach resort waar we de hele week in een luxe strandvilla zitten. Echt super als je de schuifdeuren open doet je zo op het strand stapt en
uitzicht op de oceaan hebt... De eerste twee dagen was er veel bewolking en regen maar vooral veel wind, met dank aan de cycloon Jasmine, die langs het eiland raasde. Het is nu regenseizoen, dus dan
is het niet gek dat er af en toe een bui valt. Vorige week waren er zelfs nog overstromingen. Sinds dinsdag is het helemaal opgeklaard en genieten we van zon, zee en strand! We luieren vooral, lezen
wat, zwemmen en doen ons tegoed aan heerlijk eten en drinken! Fiji is een groen eiland met veel regenwoud, suikerriet, palmbomen, kokosnoten (waar je voor moet oppassen dat ze niet op je hoofd
vallen... gelukkig was het net mis!), strand, zee, vriendelijke bevolking en muggen. Alles gaat hier op het gemak, wat heel relaxed is. We gaan zo weer eens lekker lunchen en daarna nog een
massage... Zo zijn we weer vol nieuwe energie voor het volgende stuk van onze reis! We genieten nog van de laatste dagen hier en vliegen dan zaterdag terug naar Nieuw Zeeland waar we vanaf zondag met
de camper 4 weken over het Noordereiland gaan rondtrekken. We kijken weer uit naar jullie reacties. Blijft leuk voor ons om te lezen! Tot de volgende keer. Frank & Judith
